رزماری
رزماری یا اکلیل کوهی گیاهی چندساله و معطر است که برگ‌هایی سوزنی شکل و همیشه سبز دارد. گل‌های آن به رنگ سفید، صورتی، بنفش یا آبی هستند. قسمت مورد استفاده ی این گیاه برگ و سرشاخه های گل دار آن است. با اینکه رزماری بومی نواحی مدیترانه ای است، هم اکنون، در اکثر مناطق معتدل اروپا و آمریکا می روید. رزماری صدها سال است که به عنوان ادویه و دارو مصرف می شود. بخشی از محبوبیت این گیاه، که آن را «گیاه یادبود» هم می نامند، به دلیل این باور رایج است که رزماری حافظه را تحریک و تقویت می کند. در یونان قدیم، دانش آموزان هنگام درس خواندن، شاخه های کوچک رزماری را لابه لای موهایشان می گذاشتند. در انگلستان هم توانایی رزماری برای تقویت حافظه، این گیاه را به نماد سلامتی تبدیل کرد. رزماری در قرن شانزدهم و هفدهم، برای کمک به هضم، بسیار استفاده می شد و روغن آن نخستین بار، در قرن چهاردهم استخراج شد. امروزه این گیاه در سراسر جهان مصارف خوراکی و دارویی فراوانی دارد.
خواص رزماری(1)
تنظیم قند خون
در آزمایشی، مصرف رزماری باعث کاهش میزان گلوکز خون در انسان شد. براساس نظر محققان، بازسازی سلول های بتا در پانکراس و افزایش ترشح انسولین از این سلول ها بر اثر مصرف رزماری می تواند سازوکار اثر این گیاه بر کاهش قند باشد. رزماری می تواند با جلوگیری از آنزیم آلفا آمیلاز روده ای یا آنزیم a-گلوکوزیداز هم، جذب گلوکز در روده را کاهش دهد.
برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.
