سنبل الطیب

این گیاه بومی اروپا و آسیا است و جزئی از طبیعت شرق آمریکای شمالی نیز شده است. سنبل الطیب که به آن علف گربه هم گفته می شود، در مناطق مرطوب با آب و هوای معتدل و عمدتا در جنگل ها و حاشیه رودخانه ها وجود دارد.

گیاه سنبل الطیب

 اعضای جنس Valeriana، گیاهان علفی چند ساله ای هستند که به طور گسترده در نواحی معتدل آمریکای شمالی، اروپا و آسیا پراکنده شده اند. از حدود 200 گونه شناخته شده، اغلب سنبل الطیب اوراسیایی (Eurasian Vakeruaba officinalis) برای مصارف دارویی کشت می شود. محصول سنبل الطیب یک محصول طبیعی از ریشه و ریزوم این گیاه است.

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

جهت ارتباط با ما با شماره ی 09378922565 تماس بگیرید.

زیرفون

زیرفون گونه ای درختی با طول عمر بالا، ارتفاع زیاد، برگ‏ریز و بومی سراسر اروپا است. زیرفون بیشتر در جنگل های بالغ قدیمی یافت می شود. این گونه و به صورت خود رو یا زراعی تأمین، و به دلیل ویژگی های دارویی به طور گسترده استفاده می شود. اگرچه میزان پراکندگی آن در 2000 سال گذشته کاهش یافته است، اما همچنان در مناطق شهری و مسکونی به طور گسترده وجود دارد و بیشتر در نواحی کوهستانیِ اروپای مرکزی و شرقی دیده می شود. گل های خشک شده، برگ ها و چوب این درخت مصارف دارویی دارند. 

گل های زیرفون

گل های 5 گلبرگ، معطر و زرد متمایل به سفید آن، پس از شکوفه بهاری جمع آوری، خشک و در شرایط کم‏رطوبت نگهداری می شوند. گل ها با ارزش ترین اجزای دارویی درخت زیرفون هستند. برگ های درخت زیرفون شبیه به قلب با حاشیه‌ی دندانه دار هستند. امروزه این گیاه برای کاربردهای تجاری در فلوریدای آمریکا، مکزیک، ایتالیا و جزایر غربی کارائیب کشت می شود.

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

جهت ارتباط با ما به شماره 09372927472 در واتساپ پیام دهید.

میخک

میخک از غنچه گل خشک شده درخت همیشه سبز Syzygium aromaticum تهیه می شود. اگرچه این درخت بومی جزایر مالوکا در اندونزی است، اما میخک ها به طور طبیعی در هند، تانزانیا، سریلانکا، برزیل و ماداگاسکار رشد می کنند. بیش از 2000 سال، از میخک و روغن آن در طب سنتی هندی و چینی استفاده شده است. در قرن چهارم، بازرگانان عرب شکوفه های میخک را به اروپا آوردند. در طول قرن های هفتم و هشتم میلادی در اروپا، از میخک به عنوان نگهدارنده مواد غذایی استفاده می شد. امروزه، در بسیاری از خانه ها از میخک به عنوان ادویه استفاده می کنند و شواهد نشان می دهند که استفاده از آنها به عنوان یک داروی درمانی در برابر ارگانیسم های مضر همچنان رو به رشد است. 

خواص میخک (1)

تقویت حافظه

در سال 2011، اثر میخک بر یادگیری، حافظه و کاهش استرس اکسیداتیو در موش های آزمایشگاهی، بررسی و نتایج آن در مجله Planta Medica منتشر شد. استرس اکسیداتیو با سنجش سطح مالون دی آلدئید (MDA) و گلوتاتیون کاهش یافته (GSH) در مغز ارزیابی شد. درمان اولیه با روغن میخک به میزان 0/1و 0/05 (میلی لیتر/کیلوگرم) به مدت سه هفته، به طور معنی داری تأخیر در یادگیری را کاهش داد. بنابراین مصرف روغن میخک می تواند با کاهش استرس اکسیداتیو، کم شدن حافظه ناشی از اسکوپولامین را ترمیم کند.  

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

برای ارتباط با ما با شماره 09372927472 تماس حاصل فرمایید.

چای سفید

چای سفید در زمان سلسله ی تانگ کشف شد. نخستین محصول چای سفید در زمان سلسله ی کوئینگ، از جوانه های جوان چای به دست آمد. در آن زمان، فقط اشراف از این چای استفاده می کردند. در اواخر دهه ی 1800، نوع «سوزن نقره ای» این چای به محبوبیت رسید و به جوامع غربی صادر شد. در سال 2000 تحقیقی درباره ی خواص مفید و محبوبیت چای سفید در دنیای غرب منتشر و سبب شد این نوشیدنی در بازار جهانی رونقی دوباره بگیرد.

شناسنامه چای سفید

 به این ترتیب چای سفید که در ابتدا، خارج از چین و مشرق زمین ناشناخته بود، با کشف خواص منحصر به فردش، در سرتاسر دنیا شناخته شد. این چای از برگ ها و جوانه های تازه و بسیار جوان گیاه چای تهیه می شود و از آنجایی که فقط یک بار در سال برداشت می شود، گران قیمت است. پس از چای سبز، کمترین میزان فرآوری روی این چای انجام می شود و همین امر سبب می شود بیشترین میزان کاتچین و در نتیجه خاصیت آنتی اکسیدانی را بین انواع چای داشته باشد.

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

آلبالو

آلبالو با نام علمی Prunus cerasus گونه ای از جنس Prunus و متعلق به خانواده ی گلسرخیان است. این گیاه، بومی کوه های قفقاز است و احتمال دارد بذر آن را پرندگان به دیگر نقاط دنیا از جمله اروپا برده باشند. برخی هم اعتقاد دارند، آلبالو بومی مناطقی در شرق اروپا است. پایه های بذری نوع گیزلا و مازارد جنس Prunus به طور گسترده در سراسر اروپا و شمال آمریکا گسترده شده اند. آلبالو بسیار محبوب ایرانیان  بود  و نخستین بار رومی ها این میوه را مدتی پیش از قرن نخست میلادی به انگلیس وارد کردند.

کشت آلبالو

در قرن شانزدهم میلادی، هنری هشتم، کشت آلبالو را در انگلستان متداول کرد. نخستین بار بذر درخت آلبالو را مهاجران انگلیسی در 1629میلادی، به آمریکا وارد کردند. پس از آن فرانسوی ها هسته های آلبالو را از نرماندی(منطقه ای در شمال غرب فرانسه) با خود به آمریکا آوردند و در امتداد رودخانه ی سن لوران کاشتند. درختان آلبالو بخش بزرگی از باغ های مهاجران فرانسوی در شهرهایی مثل دیترویت و وینسنس را به خود اختصاص می داد.

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید..

زنجبیل

منشأ زنجبیل مناطق گرمسیری  آسیا است و نوعی از زنجبیل که در هندوستان می روید بیشترین تنوع ژنتیکی را دارد. این گیاه در سده ی نخست پس از میلاد از هندوستان به اروپا صادر و قرن سیزدهم کاربردش در آشپزی شناخته شد. چین و هندوستان نخستین کشورهایی بودند که از خواص دارویی زنجبیل استفاده کردند. در متون سانسکریت به خواص دارویی این گیاه اشاره شده است و در چین هم آن را برای بهبود سوءهاضمه، اسهال و تهوع و همچنین برای درمان آرتریت، کولیت و بیماری های قلبی استفاده می کردند. داروسازان قرون وسطی زنجبیل را، برای رفع تهوع و نفخ پیشنهاد می کردند.

خواص زنجبیل

افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

نشان داده شده است که زنجبیل خاصیت آنتی اکسیدانی دارد. جینجرول نوعی آنتی اکسیدان موجود در زنجبیل است که از سلول های HL-60 (رده ی سلولی که به عنوان معیار در ارزیابی ترکیبات مضر در سلول ها استفاده می شود) در برابر تنش اکسیداتیو محافظت می کند. روغن زنجبیل اثر محافظتی در برابر آسیب DNA ناشی از H2O2 دارد.

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

بهارنارنج

بهارنارنج با نام علمی Citrus aurantium بومی آفریقای جنوبی و مناطق استوایی آسیا است. امروزه این درخت در سراسر منطقه ی مدیترانه و مناطقی از کشور امریکا رشد می کند. بهارنارنج را، نخستین بار اعراب در اوایل قرن نهم میلادی در منطقه ی مدیترانه شناساندند. گفته می شود در حدود قرن 17 میلادی ایتالیایی ها، اسپانیایی ها و فرانسوی ها این گیاه را، به گستردگی استفاده می کردند. کاربرد و مصرف این گیاه به دوران باستان بازمی گردد. یونانیان باستان بهارنارنج را برای ضدعفونی کردن در آروماتراپی(رایحه درمانی) و گیاه درمانی استفاده می کردند. این گیاه را سده ی یازدهم میلادی در سیسیل پرورش می دادند. در اواخر قرن دوازدهم به اسپانیا وارد شد و در دوره ی رنسانس مناطق خاصی برای رشد آن درست کردند.

خواص بهارنارنج(1)

ضد میکروب

براساس تحقیقات، اسانس شکوفه های بهارنارنج خاصیت ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی دارند. پژوهشی منتشر شده در مجله علوم زیستی پاکستان نشان می دهد که بهارنارنج در برابر شش نوع باکتری (به خصوص باکتری سودوموناس آئروژینوزا)، دو نوع مخمر و سه نوع قارچ، خاصیت ضد میکروبی دارد. فعالیت ضدقارچی قوی این گیاه با آنتی بیوتیک هایی مثل نیستاتین برابر است.

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

بادرنجبویه

بادَرَنجبویه یا بادَرَنگْبویه یا وارَنگ ‌بو گیاهی معطر و علفی از تیره ی نعنائیان است. بادرنجبویه بومی ناحیه ی مدیترانه و بیش از 2000 سال است که کشت می شود. این گیاه را زنبورداران معبد آرتمیس برای پرورش زنبور عسل کشت می کردند. از همین روی، نام آن از کلمه ی یونانی ملیسا به معنی زنبور عسل گرفته شده است. 

خواص بادرنجبویه(1)

افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی  

اثرات آنتی اکسیدانی بادرنجبویه به سبب وجود ترکیبات فنلی از جمله رزمارینیک اسید در آن است. اثر آنتی اکسیدانی این ترکیبات چند برابر بیشتر از ویتامین C است. ترکیباتی مثل لینولئیک اسید، کارنوسیک اسید، اوروسولیک اسید هم در عصاره ی این گیاه هستند که خاصیت آنتی اکسیدانی دارند.

تقویت حافظه

نتایج آزمایشی نشان داد که بادرنجبویه می تواند اختلالات یادگیری ناشی از سرب را بهبود بخشد. خاصیت آنتی اکسیدانی بادرنجبویه و تمایل ترکیبات آن برای باند شدن با رسپتورهای نیکوتینی، موسکارینی و به ویژه کولینرژیک و مهار آنزیم کولین استراز در بافت کورتکس مغز انسان می تواند بر عملکردهای شناختی تأثیر بگذارد و در درمان اختلالات حافظه و سایر بیماری های مرتبط با سیستم عصبی هم مؤثر واقع شود. در آزمایشی دیگر، محققان مشاهده کردند استفاده از بادرنجبویه باعث تقویت حافظه در افراد مبتلا به آلزایمر شد. این اثر بادرنجبویه می تواند به دلیل محتوای آنتی اکسیدان آن باشد.

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

بابونه

بابونه بومی مناطق جنوب و شرق اروپا است. این گیاه در مصر باستان دارویی برای درمان تب و لرز بود. به سبب مشابهت بوی بابونه با شکوفه های سیب، نام این گیاه از کلمه ی یونانی Chamomaela به معنی سیب، گرفته شده است.

خواص بابونه(1)

کاهش اضطراب و استرس

 فلاونوئیدهای بابونه از طریق تعدیل عمل انتقال عصبی دوپامین، سروتونین و گاما‌آمینو‌بوتیریک‌اسید(GABA)، سبب آرامش اعصاب و کاهش افسردگی می‏ شوند. نتایج تحقیقات نشان می دهد که ترکیبات آپی ژنین، لوتئولین و بیسابولولِ بابونه به گیرنده ی بنزودیازپین در مغز متصل می شوند و عروق خونی و عضلات ماهیچه های صاف را آرام می کنند. در مطالعه ی دیگری برای تعیین پتانسیل آرامش بخشی بابونه، عصاره ی این گیاه (کپسول های 220 میلی گرم به میزان حداکثر 5 کپسول در روز) به 61 بیمار مبتلا به اختلالات خفیف تا متوسط روانی به مدت 8 هفته داده شد. نتایج نشان داد که مصرف بابونه، به طور چشمگیری منجر به کاهش اضطراب و درمان این بیماران شد. 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

پرسیاوشان

پرسیاوشان ساقه های بلند و باریک مو مانند و برگ های ظریف و پنجه ای شکل دارد. نام علمی این گیاه به معنی "موی ونوس" برگرفته از دو واژه ی لاتینبه capillus معنی مو و veneris منسوب به ونوس، ایزدبانوی رومی است. پرسیاوشان بومی شمال و جنوب آمریکا، اروپا، استرالیا، آسیا، آفریقا، چین و ژاپن است.

خواص پرسیاوشان(1)

بهبود عملکرد دستگاه گوارش

مطالعات نشان می دهد که فلاونوئیدهای پرسیاوشان با فعال کردن کانال های K+ و یا بلاک کردن مکانیزم Ca++ اثر ضد اسهال و ضدقولنج دارد و اثر آن در دوزهای آزمایشی 300 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم مشابه داروی لوپرامید است . باز شدن کانال پتاسیم و بسته شدن کانال کلسیم از دلایل تسکین ماهیچه های صاف روده هستند که این کار را با کاهش یون کلسیم آزاد درون سلولی انجام می دهند و بنابراین چنین ترکیباتی می توانند اثر درمانی بر اختلالات گوارشی داشته باشند. همچنین مصرف پرسیاوشان از طریق بازدارندگی از ترشح اسید معده، تنش اکسیداتیو و انتقال درون سلولی کلسیم، سبب کاهش رفلاکس معده می شود.

برای مشاهده ی پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.