ختمی گیاهی چند ساله، کوتاه عمر با ساقه راست از خانواده پنیرکیان است. گلهای ختمی بر روی سنبلهها یا ساقههای باریک محکم و بلند که معمولا به ارتفاع 8-5 فوت میرسند، رشد میکنند. اعتقاد براین است که این گیاه در چین یا از نواحی گرمسیری جنوب شرق آسیا نشأت گرفته است. در حال حاضر در اکثر نقاط دنیا کشت و بومی شده است و نور کامل خورشید را ترجیح میدهد. ختمی به دلیل داشتن گلهای درشت با طیف رنگی گسترده، به عنوان یک گیاه زینتی پرورش داده میشود. در تابستان شکوفه میدهد؛ در سال اول شاخ و برگ آن میروید و در سال دوم گل میدهد. حشرات گرده افشان را جذب میکند و غالبا در نزدیکی کندوی زنبورهای عسل پرورش مییابد تا عسلی خوشمزه تولید کنند. در طول قرن پانزدهم گل ختمی از جنوب غربی چین به اروپا فرستاده شد. ویلیام ترنر، گیاه شناس آن دوران، نام Holyoke را که برگرفته از یک نام انگلیسی است، بر آن گذاشت. گلهای ختمی دارای طیفی از رنگها از سفید تا قرمز تیره از جمله صورتی، زرد و نارنجی هستند.
بهبود عملکرد قلب و عروق
عصاره الکلی گل ختمی باعث افزایش خروج جریان خون از عروق کرونر قلب جدا شده از خوکچه هندی و به میزان زیادی باعث گشاد شدن رگهای اندامهای حرکتی عقبی در رتها شد.
ضد میکروب
مطالعه ای با هدف تشخیص امکان فعالیت ضدمیکروبی عصارههای ختمی در برابر 10 گونه باکتریایی و کاندیدا آلبیکنس و ارزیابی فعالیت سیتوتوکسیک (سم سلولی) در برابر میگوی آب شور انجام شد. فعالیتهای ضدمیکروبی عصارههای گلهای ختمی در برابر باکتریهای اشرشیا کلی، استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، سالمونلا تیفیموریوم، انتروباکتر کلوآکه، انتروباکتر فکالیس، سودوموناس آئروژینوزا و قارچ کاندیدا آلبیکنس گزارش شده است. عصاره اتیل استات ختمی فعالیت سیتوتوکسیک در برابر میگوی آب شور نشان داد.
همچنین مطالعهای به منظور ارزیابی اثرات ضد قارچی عصاره های آبی گل ختمی در دو گونه از قارچ های ســاپروفیت شــامل گونه های پنی سیلیوم و آســپرژیلوس انجام شــد. در این مطالعه تجربی، اثرات ضد قارچی عصاره آبی گل ختمی در چهار غلظت 6/25 ،12/5 ،25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم مورد بررســی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه نشــان داد که عصاره آبی گل ختمی دارای اثر ضد قارچی بر علیه قارچ پنی سیلیوم در تمام غلظت های مورد استفاده است. عصاره آبی گل ختمی با غلظت 25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم دارای اثرات ضد قارچی علیه قارچ آسپرژیلوس بود.
برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.
گیاهان آلوئه شامل بیش از 300 گونه هستند که آلوئه باربادنسیس در جهان بیشتر شناخته شده است؛ گیاهی گرمسیری که به خانواده سریشیان (Asphodelaceae) تعلق دارد.
آلوورا گیاهی بدون تنه یا با تنهی بسیار کوتاه است که تا ارتفاع 100-60 سانتیمتر رشد میکند. آلوورا ساقههای گلدهنده، بدون شاخه، عمودی و راست در سال دوم در فصل زمستان میزاید که به بلندی 150-90 سانتیمتر رشد میکند. این ساقه گلهای زرد و نارنجی میدهد که در سنبله کمکی آرایش گرفتهاند. برگهای گوشتی ضخیم به صورت بوتهای دارد که به آن ظاهری متمایز میدهد. برگهای آن سبز تا خاکستری- سبز هستند و برخی واریتههای آن نقاط سفید بر روی قسمت بالایی و انتهایی سطح تنه نشان میدهند. حاشیه برگ دندانهدار است و دندانههای سفید کوچک دارد. گلها در تابستان بر روی سنبله تا ارتفاع 90 سانتیمتر میرویند. هر گل کمی آویزان است و کاسبرگ لولهای زرد به طول 3-2 سانتیمتر دارد.
آلوورا باربادنسیس میلر در آفریقا نشأت گرفت و در سراسر دنیا از طریق منابع طبیعی یا فعالیتهای انسانی گسترش یافت. کاربرد آن به 1500 سال پیش از میلاد مسیح برمیگردد و این موضوع توسط لوحهای باستانی به جا مانده در منطقه بین النهرین که نشاندهنده چگونگی کاربرد دارویی آلوورا است، تصدیق میشود.
مصریان چگونگی درمان مردمشان از طریق مصرف آلوئه را حدود 550 سال پیش از عصر حاضر و در سال 74 پیش از میلاد بیان کردهاند.
به دلیل ویژگیهای شفابخش این گیاه دارویی، در حال حاضر در سراسر دنیا کشت و در آب و هوای گرم نواحی آسیا، اروپا و آمریکا یافت میشود. آمریکای جنوبی یکی از تولیدکنندگان بزرگ آلوورا است. آلوورا باربادنسیس میلر در آیورودا به عنوان کوماری (Kumari) شناخته میشود. کوماری از واژهی سانسکریتی Kaumarya به معنی "شاهزاده خانم" گرفته شده است.
افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی
در سال 2018، فعالیت آنتی اکسیدانی عصارههای اتانولی گل این گونه آلوورا (Aloe barbadensis) در موشهای تحت درمان با هیدروژن پراکسید بررسی شد و نتایج آن در مجله Food and Agricultural Immunology منتشر شد. بازده عصاره گل برپایه اتانول 5/9 درصد (وزنی-وزنی) بود. ترکیبات فنولیک به عنوان ترکیب مهم گیاه درنظر گرفته میشوند که میتوانند رادیکالهای آزاد را سرکوب کنند. محتوای فنولیک کل معادل 20/13 میلی گرم کاتچین در هر 100 گرم وزن خشک بود. در میان این ترکیبات فنولیک، محتوای وانیلیک اسید بالاترین بود که میتواند با فعالیتهای آنتیاکسیدانی گلهای این گونه آلوورا مرتبط باشد. فعالیتهای بهداماندازی رادیکال عصارهها با محتوای فنولیک کل مرتبط شدند. بنابراین، گل آلوئه باربادنسیس میتواند منبع مؤثری از آنتیاکسیدان طبیعی باشد.
در مطالعهای نیز یک ترکیب آنتیاکسیدانی قوی از عصاره متانولی آلوورا باربادنسیس میلر جدا شد. فعالیت آنتیاکسیدانی این ترکیب مشابه اثر آلفا-توکوفرول بود که با استفاده از هموژناتهای مغز رت (سوسپانسیونی از قطعات و اجزای سلول که به هنگام همگنسازی بافت حاصل میشود) در شرایط in vitro ارزیابی شد.
در مطالعهای دیگر ظرفیت آنتیاکسیدانی هیدروفیلیک (آبدوست) گل آلوورا خشک شده مستقیما با محتوای پلیفنولی و فلاوونویید آن مرتبط شد.
برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.
شناسنامه نعنا فلفلی
منشأ نعناع فلفلی را آفریقای شمالی و منطقه مدیترانه می دانند. در طب سنتی چینی و ژاپن از نعناع فلفلی استفاده می شد. بر اساس متون کهن، نعناع فلفلی از 1500 سال پیش از میلاد مصرف خوراکی و دارویی داشته است. این گیاه، سال 1721 میلادی، در لیست رسمی دارویی انگلستان به عنوان گونه ی مستقلی با خاصیت درمان سرماخوردگی و سردرد ثبت شد. مصریان، نعناع فلفلی را کشت می کردند و برگ های خشک این گیاه در اهرام کشف شده اند. در اواسط قرن هجدهم، این گیاه به منظور خواص دارویی اش در غرب اروپا و انگلستان کشت شد.
بهبود عملکرد دستگاه گوارش
کاهش سردرد و میگرن
ضد آلرژی
ضد میکروب
رفع گرفتگی
برای مشاهده پیج اینستا اینجا کلیک کنید.